Graccho, eius fere, aequalí?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Duo Reges: constructio interrete. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Recte, inquit, intellegis. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Sit enim idem caecus, debilis.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;

Bork: Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Bork: Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Bork: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Bork: Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid
historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid
tanta tot versuum memoria voluptatis affert?

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Tuum credibile? Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit.

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata, praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera, status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores civitatum perscripsimus.

Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur?
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Cur post Tarentum ad Archytam? Cur id non ita fit? Nam de isto magna dissensio est. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quid de Platone aut de Democrito loquar?